Ὁ ἀρχιερέας μας Χριστός

Ὁ Χριστός Κύριος Ἡ πτώση τῶν πρωτοπλάστων ἀπομάκρυνε τόν ἀποστάτη ἄνθρωπο ἀπό τόν Δημιουργό του, σκότισε τό νοῦ του καί τόν ἀποπροσανατόλισε ἀπό τή θεία ἀλήθεια, ἐξασθένισε τή βούλησή του, ἡ ὁποία πλέον ρέπει πρός τό κακό καί τά γήινα, ἀχρείωσε τό «κατ’ εἰκόνα» καί τόν κατέστησε ἀνίκανο νά ἐκπληρώσει τόν ὑψηλό σκοπό του, τό «καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ». Ἔτσι, ὁ πεσμένος ἄνθρωπος χρειαζόταν τό φωτισμό τῆς ἀληθινῆς διδασκαλίας, ποθοῦσε τήν ἐξιλέωση καί συμφιλίωση μέ τόν Θεό, εἶχε ἀνάγκη ἀπό τή θεία ἐνίσχυση γιά τήν ἁρμονική ὀργάνωση τῆς ζωῆς του. Αὐτές τίς τρεῖς ἀδήριτες ἀνάγκες ἐπεδίωξαν νά ἱκανοποιήσουν στόν εἰδωλολατρικό κόσμο ἡ φιλοσοφία, ἡ θρησκεία καί ἡ ἐξουσία ἀντίστοιχα, πού ἡ κάθε μιά ξεχωριστά ὑποσχόταν στόν ἄνθρωπο τήν εὐτυχία, τή λύτρωση καί τήν ἀσφάλεια.


Ἀλλά ἄν ἡ εἰδωλολατρία περιπλανᾶται σέ δρόμους σκοτεινούς καί ἀβέβαιους, πού κοινή κατάληξή τους ἔχουν τό ἀδιέξοδο, ἡ ἰουδαϊκή θρησκεία, πού ἀποτελεῖ ἀποκάλυψη τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ἀνοίγει ἕνα σίγουρο καί φωτεινό μονοπάτι γιά τόν ἄνθρωπο. Ἐδῶ ὁ ἴδιος ὁ Γιαχβέ καθοδηγεῖ καί κατευθύνει τό λαό του, διορίζοντας γιά τό σκοπό αὐτό τούς ἀπεσταλμένους του· προφῆτες, ἱερεῖς καί βασιλεῖς. Τά τρία αὐτά ἀξιώματα παρέχονται μέ εἰδική τελετή, τή χρίση. Χρίονται οἱ προφῆτες, γιά νά ἀποκαλύψουν τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ καί νά διδάξουν τό θέλημά του στό λαό του, οἱ ἀρχιερεῖς, γιά νά ἱερουργοῦν τίς θυσίες καί νά ἐξιλεώνουν τόν Θεό γιά τίς ἁμαρτίες τοῦ λαοῦ, καί οἱ βασιλεῖς, γιά νά διοικοῦν τό λαό στό θεοκρατικό πολίτευμα τοῦ Ἰσραήλ. Οἱ τρεῖς αὐτές τάξεις, προφῆτες, ἱερεῖς καί βασιλεῖς, ἀναφέρονται στήν Παλαιά Διαθήκη μέ τό ὄνομα «χριστοί Κυρίου», διότι τούς «ἔχριε», τούς διόριζε ὁ Κύριος.

Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ Η ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΗ ΖΩΗ

Ὁ κλῆρος τῶν Χριστιανῶν εἶναι ὁ Σταυρός διά τοῦ Ὁποίου καί μόνον πᾶμε στήν Ἀνάσταση. Ἡ σταυρωμένη ζωή εἶναι ἡ χριστιανική ζωή. Εἶναι ἡ ζωή πού ὁδηγεῖ στήν ἀνάσταση ἀπό τόν τάφο τῶν παθῶν, τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ πνευματικοῦ θανάτου. Ὅποιος θέλει νά γίνει χριστιανός πρέπει νά ἀποφασίσει τόν ἑαυτό του γιά θάνατο. Ὁ Κύριος δέν ὑποσχέθηκε ζωή γεμάτη ἀπολαύσεις ἀλλά Σταυρό καί θάνατο. Ἀλλά ὁ θάνατος γιά χάρη τοῦ Κυρίου εἶναι θάνατος «εἰς ζωήν αἰώνιον». Ἡ νέκρωση γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ εἶναι «ζωοποιός». Ὅποιος θέλει νά γίνει Χριστιανός πρέπει νά γίνει σταυροφόρος, σταυρωμένος, ἀποφασισμένος γιά θάνατο, ἀναμένων κάθε στιγμή τό θάνατο γιά χάρη τοῦ Κυρίου. Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ μᾶς ἑνώνει. Ὅποιος σταυρώνεται μιμεῖται τόν Χριστό καί γίνεται παράγων ἑνότητας καί ἀγάπης γιά ὅλους. Ὁ πρῶτος ζωοποιός θάνατος πού καλούμαστε νά περάσουμε ὅλοι εἶναι ὁ θάνατος τῶν παθῶν, τῆς ἁμαρτίας, τοῦ κόσμου, τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου μέσα μας. Ὁ δεύτερος θάνατος, πού εἶναι πολύ μεγάλο χάρισμα, εἶναι νά δώσεις τή ζωή σου ὡς ἀναίμακτος μάρτυς διά τῆς τελείας ὑπακοῆς στό Χριστό διά τοῦ μοναχισμοῦ. Ὁ τρίτος καί κορυφαῖος θάνατος πού εἶναι ἡ κορυφή τῆς ἁγιότητος εἶναι τό νά δώσεις τή ζωή σου «ἐν αἵματι», νά γίνεις μάρτυρας κυριολεκτικά, μέ τό αἱματηρό μαρτύριο, μιμούμενος τόν σφαγιασθέντα Κύριο. Μακάριος ὁ πρῶτος, μακαριότερος ὁ δεύτερος, τρισμακάριστος ὁ τρίτος.
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης http://hristospanagia.blogspot.com/
ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: http://nostou-algos.pblogs.gr

Ἡ συμβολὴ τῆς Ἐκκλησίας στὴν παλιγγενεσία τοῦ 1821

ὁ π. Νικόλαος Ἰωαννίδης εἶναι Καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
Σὲ ὅλη τὴν διάρκεια τῆς Ὀθωμανικῆς δουλείας, ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὑπῆρξε ἡ κιβωτὸς τῆς σωτηρίας τοῦ ἑλληνικοῦ Γένους καὶ ἡ δύναμη ἐκείνη πού, μὲ τὸ ποιμαντικὸ καὶ ἐθνικὸ ἔργο της, προετοίμασε τὸν ὑπόδουλο ἑλληνισμὸ νὰ ἀγωνισθεῖ καὶ νὰ κερδίσει τὴν ἐλευθερία του.
Ἀμέσως μετὰ τὴν ὑποταγὴ τοῦ Βυζαντίου στοὺς Ὀθωμανούς, ἡ Ἐκκλησία διαισθάνθηκε τὸν κίνδυνο τοῦ ἐξαφανισμοῦ τοῦ ἑλληνικοῦ Γένους καὶ γι᾿ αὐτὸ ἀναζήτησε μὲ αἴσθημα εὐθύνης ἀποτελεσματικοὺς τρόπους ἀντιστάσεως. Ἀντιλήφθηκε ὅτι μόνο ἡ διατήρηση τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς πίστης θὰ ἐνίσχυε τὴν ὑπομονή, τὴ συνοχὴ καὶ τὴν καρτερία τοῦ Γένους στὰ δεινὰ τῆς μακρᾶς δουλείας· ἡ ἐμμονὴ δηλαδὴ στὴν πίστη τῶν πατέρων θὰ διατηροῦσε τὴν ἱστορικὴ συνέχεια καὶ τὴν αὐτοσυνειδησία τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους.
Ἔτσι μὲ ὅλες τὶς περιορισμένες, λόγω τῆς σκλαβιᾶς, δυνάμεις της, ἡ Ἐκκλησία καλλιέργησε τὸ χριστιανικὸ ἦθος καὶ τὸν ὀρθόδοξο λειτουργικὸ τρόπο ζωῆς. Διατήρησε τὴ γλώσσα καὶ τὴν ἱστορία μαζὶ μὲ τὴν ἐλπίδα τῆς ἐλευθερίας. Ἡ ἑλληνορθόδοξη πίστη καὶ παράδοση συνιστοῦν πλέον τὴν ταυτότητα τοῦ ὑπόδουλου ἑλληνισμοῦ καὶ τὴν εἰδοποιὸ διαφορὰ ἔναντι τῶν μουσουλμάνων Ὀθωμανῶν. Ἂν ἡ Ἐκκλησία δὲν ἀναλάμβανε τότε νὰ διαπαιδαγωγήσει ἐκκλησιαστικῶς καὶ ἐθνικῶς τὰ ὑπόδουλα τέκνα της, ὅλα αὐτὰ θὰ ἦταν ἀδύνατον νὰ ἐπιτευχθοῦν μέσα στὸ σκοτάδι τῆς ἀμάθειας ποὺ ἐπέφερε ἡ ὀθωμανικὴ δουλεία.
Μὲ τὰ «κρυφὰ σχολειά» κατ᾿ ἀρχάς, ἀλλὰ καὶ μὲ ἄλλα μεγαλύτερα σχολεῖα, ὅταν τὸ ἐπέτρεψαν οἱ περιστάσεις, προσέφερε τὶς δυνατότητες μαθήσεως τῆς Παλαιᾶς ἑλληνικῆς παιδείας, ἐκαλλιέργησε καὶ διατήρησε τὴν ἐθνικὴ συνείδηση καὶ σφυρηλάτησε τὸ ἐθνικὸ καὶ θρησκευτικὸ φρόνημα τῶν ὑποδούλων Ἑλλήνων. Ἔτσι ἡ σχέση ἑλληνικῆς παιδείας καὶ Ἐκκλησίας κατέστη ἀδιάρρηκτη, ἡ δὲ «πάτριος πίστις» ἀποτέλεσε «τὸ μόνον προτιμώτατον καὶ ἀναγκαιότατον» ἀγαθὸ ἐθνικῆς σωτηρίας.
Γιὰ τὰ ἰδανικὰ αὐτὰ θυσιάσθηκε πλῆθος νεομαρτύρων καὶ ἐθνομαρτύρων, δεκάδες χιλιάδες κληρικοὶ μαρτύρησαν «ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος» καὶ ὁ μαρτυρικός τους θάνατος συνετέλεσε τὰ μέγιστα στὴν προετοιμασία τοῦ Γένους γιὰ τὴν παλιγγενεσία τοῦ 1821 ἀλλὰ καὶ στὴ τροφοδότηση τῆς ἀγωνιστικότητας καὶ τῆς ἐλπίδας.

Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΙΜΙΑ ΖΩΝΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Η πάνσεπτη και χαριτόβρυτη Ζώνη της Παναγίας μας, η οποία βρίσκεται στην Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους, είναι το μοναδικό κειμήλιο το οποίο σώζεται από την επίγεια ζωή της.

Κατά την ιερά παράδοση και ιστορία της Εκκλησίας μας η Υπεραγία Θεοτόκος τρείς ημέρες μετά την κοίμησή της ανέστη και ανελήφθη εν σώματι στους ουρανούς. Κατά την διάρκεια της αναλήψεως της, έδωσε στον Απόστολο Θωμά την Τιμία της Ζώνη. Και ο Θωμάς μαζί με τους άλλους αποστόλους, αφού άνοιξαν τον τάφο "ουχ εύρον το σώμα" της Θεοτόκου. Έτσι η Τιμία Ζώνη αποτελεί τεκμήριο για την Εκκλησία μας της αναστάσεως και ναλήψεως της Θεοτόκου με το σώμα στους ουρανούς και με μια λέξη της μεταστάσεώς της. Η Τιμία Ζώνη κατασκευάστηκε σύμφωνα με την παράδοση από την ίδια την παναγία με τρίχες καμήλας. Η Αυτοκράτειρα Ζωή, σύζυγος του Λέοντος ΣΤ' του Σοφού, από ευγνωμοσύνη για θαυματουργή θεραπεία της, κέντησε τη Ζώνη με χρυσή κλωστή, όπως σώζεται σήμερα χωρισμένη όμως σε τρία τεμάχια. Αρχικά φυλασσόταν στα Ιεροσόλυμα και ακολούθως στην Κωνσταντινούπολη, που τον 12ον αιώνα επί Μανουήλ Α' Κομνηνού (1143 -1180) καθιερώθηκε και επίσημος εορτασμός της την 31η Αυγούστου. Εν τέλει ο Αυτοκράτωρ Ιωάννης Στ' Καντακουζηνός (1347-1355), ο οποίος έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη προς την Ιερά Μεγίστη Μονή του Βατοπαιδίου, όπως διαπιστώνεται από πολλές σχετικές μαρτυρίες, την δώρισε σ' αυτή. Από τότε η Τιμία Ζώνη φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου, σε ασημένια θήκη νεώτερης κατασκευής η οποία φέρει την παράσταση της Μονής. Στο κάτω δεξιό διάχωρο της παραστάσεως ο κατασκευαστής φιλοτέχνησε την μορφή του δωρητή Αυτοκράτορα Καντακουζηνού και επιγραφή η οποία αναφέρεται στην δωρεά του προς την Μονή. Αναρίθμητα είναι τα θαύματα, τα οποία έγιναν ως σήμερα με την Τιμία Ζώνη. Η αξία της είναι ανεκτίμητη, διότι συνδέεται με την Παναγία. Αυτή έχει τη χάρη και σ΄αυτήν οφείλει τη θαυματουργική της δύναμη, που ποικιλότροπα μεταδίδει στους πιστούς. Η Αγία Ζώνη διατηρεί "ανεκφοιτήτως" τη χάρη της Υπεραγίας Θεοτόκου, διότι συνδέθηκε με το πρόσωπο και τη ζωή της και διότι οι άγιοι είναι πνευματοφόροι όχι μόνο κατά τη διάρκεια της ζωής τους, αλλά και μετά την κοίμησή τους. Το ίδιο φαινόμενο αναφέρεται στην Αγία Γραφή όταν η μηλωτή του προφήτη Ηλία και τα σουδάρια και σημικίνθια των Αποστόλων τελούσαν θαύματα, διότι είχαν τη Χάρη των αγίων, που τα φορούσαν. Γι' αυτό και η Εκκλησία της αποδίδει τιμητική προσκύνηση, καθώς και στο Τίμιο Ξύλο του Σταυρού του Κυρίου.
Η Αγία Ζώνη έχει την ιδιαίτερη χάρη να θεραπεύη τη στειρότητα των γυναικών και των καρκινοπαθών με κορδέλλα η οποία έχει προηγουμένως ευλογηθή επ' αυτής και ακολούθως τη ζώνονται οι στείρες γυναίκες και οι ασθενείς.

Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΙΜΙΑ ΖΩΝΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ βρίσκεται στην Κατερίνη στον Ι. Μητροπολιτικό Ναό Αγίας Τριάδος Κατερίνης από την Πέμπτη 11 Μαρτίου έως την Δευτέρα 15 ΜΑρτίου 2010.

Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης

ΛΟΓΟΙ ΔΙΔΑΧΗΣ

Υπακοή

Κάποια καλογριούλα μου έγραψε, λέει: Γέροντα, ακούμε ότι θά 'ρθουν οι Τούρκοι και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε.
-Α! άκουσε, παιδάκι μου, της λέω. Δεν έχεις υποκοή. Διότι αν είχες υπακοή, τότε: «Τι με νοιάζει εμένα; Ό,τι μου πει η Γερόντισσα· ό,τι μου πει η Γερόντισσα. Δεν είναι Γερόντισσα η Μ.; Ε, ό,τι πει η Μ., εμένα δεν με νοιάζει». Αυτή είναι υπακοή. Αλλά για να φοβάσαι, έχεις θέλημα μέσα σου, έχεις θέλημα μέσα σου, έχεις θέλημα.
Ξερετε πολύ καλά ότι ο Γέροντάς μας (Ιωσήφ) ήταν των άκρων ησυχαστής και της νοεράς προσευχής. Και όμως δεν μας παρέδωσε ως πρώτο την ησυχία ή την νοερά προσευχή,αλλά μας παρέδωσε την υπακοή το κοινόβιο!
Και τα βιβλία των αγίων Πατέρων αν παρακολουθήσετε, θα δείτε ότι πολλοί με ευκολία, με πολλήν άνεση αγίασαν, αγιάσθησαν οι ψυχές των, δίχως να κάνουν κόπους, δίχως να κάνουν θυσίες, δίχως να κάνουν ασκητικούς αγώνας, αλλά τι; Εδιάλεξαν την υπακοή.
Η υπακοή φέρει τον άνθρωπο όχι μόνο σε απάθεια σωματική, αλλά και πνευματική.
Βολιδοσκοπήσατε από που ξεκινάει η υπακοή. Από την Τριαδική Θεότητα. Ο Χριστός λέει ότι « ήρθα να κάνω όχι το θέλημα το εμόν, αλλά το θέλημα του πέμψαντός με» (Λουκ. 22,42). Από εκεί αρχίζει η υπακοή. Γι' αυτό και όποιος κάνει υπακοή, γίνεται μιμητής του Χριστού!
Βεβαιώθηκα με πείρα ότι η υπακοή είναι ανωτέρα της προσευχής.
Θέλεις ν' αποκτήσεις προσευχή; Θέλεις, όταν λες το «Κύριε Ιησού Χριστέ», να τρέχουν τα δάκρυα ποτάμι από τα μάτια σου; Θέλεις να ζήσεις τη ζωή των αγγέλων; «Ευλόγησον», «νά 'ναι ευλογημένο». Υπακοή.